Μετά από αρκετές ακροάσεις λοιπόν έχω κι εγώ να πω ότι η αναμονή άξιζε τελικά! Κι άλλο τόσο αν έπρεπε να περιμένουμε για να πάρουμε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα, θα το υπομέναμε και δεν θα βγάζαμε και άχνα καλοι μου συνκοιλαδίτες.
Από την πρώτη ματιά φαίνεται πόσο προσεγμένη είναι αυτή η δουλειά. Από το εξώφυλλο, το περιεχόμενο με τις εικόνες και τους στίχους , τα ίδια τα τραγούδια , την απίστευτη ενορχήστρωση, τα όργανα, όλους τους μουσικούς που συμμετείχαν για να έχουμε τώρα εμείς στα χέρια μας έναν δίσκο που μας αποδεικνύει περίτρανα τον λόγο που όλοι εμείς αγαπάμε, ακολουθούμε και στηρίζουμε αυτόν τον άνθρωπο. Για την αγάπη που βάζει σε κάθε του δουλειά και βεβαίως για την διαφορετικότητα του.
Όπως πολλοί ανέφεραν ο δίσκος έχει μία εξαιρετική αρχή, μια δυναμική μέση και ένα αναπάντεχο τέλος με το bonus track που νομίζω όλους μας άφησε για λίγο με το στόμα ανοιχτό να σκεφτόμαστε : τι λέει ο άνθρωπος!!!
Ακούγοντας όλα τα τραγούδια ξεχωρίζω κι εγώ φυσικά το απίστευτο ''του έρωτα και του θανάτου'' στο οποίο συνδυάζεται ένας σκοτεινός, μυστήριος στίχος με μια κλασσική θανασική μουσική που το απαλείνει και το απογειώνει. Το τραγούδι είναι έπος, τι να λέμε.
Η ''ομίχλη'' επίσης , δεν θα ταίριαζε καλύτερα στην γλυκιά μελωδική φωνή του Περίδη. Ίσως ο Θανάσης όταν έγραφε την μουσική να είχε καθαρά μπροστά του την εικόντα του Περίδη να το τραγουδάει.
Εξαιρετικό το ''σαν παιδί'', έχω κολλήσει πολύ άσχημα!!Πόλύ ωράια μουσική και ένας Φώτης όνειρο. Νομίζω οτι ούτε ο ίδιος περίμενε να το πει τόσο ωραία
Όσο για τον ''ελάχιστο εαυτό'' τα έχετε πει ολα. Ο Θανάσης έβαλε όλη του τη τέχνη και έδωσε ένα κομμάτι εντελώς διαφορετικό από ολα όσα έχει γράψει ως τώρα. Ρισπεκτ.
Στην ''ερώτηση κρίσεως'' για μένα όλα τα λεφτά είναι το τελείωμα!!
Σαν Μικέλε και Σιμούν γνωστά απο τα λάιβ και πάντα αγαπημένα, άν και όντως έχασαν λίγο από την δυναμική τους στο δίσκο.
Λιγότερα απ'όλα μου αρέσει το ''ποιός θα με θυμάται''. Από τότε που το είχα πρωτοακούσει η μουσική δεν με είχε ξετρελάνει. Η ''Ανταρκτική'' επίσης, ενώ μου αρέσει πολυ σαν τραγούδι και πιστεύω ότι στα λάιβ θα γίνεται χαμός, νομίζω ότι δεν ταιριάζει στην φωνή του Περίδη. Χάνει την δυναμική του το τραγούδι. Ισως τραγουδισμένο απο Ματούλα να ήταν καλύτερο.
Θα έλεγα λοιπόν πως μιλάμε γενικά για έναν δίσκο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ που θα μείνει στην μουσική ιστορία και τα τραγούδια του θα τα τράγουδαμε για χρόνια και χρόνια με την ίδια δυναμική!!

marina g. έγραψε:

Το θέμα όμως που πέρασε απαρατήρητο είναι πως είναι δυνατόν να κυκλοφόρησε στο ιντερνετ λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του.
Και μάλιστα με σκαναρισμένο το book.
Η απάντηση της εταιρείας προς εμένα ήταν η εξής :
"δεν πρέπει να σας ενδιαφέρει"

Η δουλειά έγινε από μέσα... δεν γίνεται αλλιώς....

Γι αυτο και η συγκεκριμένη απάντηση λέξη προς λέξη.....

και μια κριτική...

ίσως ο καλύτερος δίσκος....
ο ποιο μεστός....
ο ποιο γεμάτος...

mccormick έγραψε:
Η "δουλειά" έγινε από γνωστή ομάδα "hackers" που το έχουν συνήθειο να βγάζουν στην φόρα ακυκλοφόρητα cd.

Δεν είναι χαζοί οι άνθρωποι της inner για να βγάλουν τα ματάκια τους μόνοι τους.

Απλά πιστεύω ήταν ένα καλό μάθημα γι αυτούς ώστε να αναπτύξουν ένα καλύτερο σύστημα ασφάλειας της περιουσίας τους...
Η απάντηση αυτή ήταν γιατί προφανώς και οι ίδιοι κατάλαβαν πως το λάθος ήταν δικό τους.ψ

Χωρίς πολλά λόγια ο δίσκος είναι αριστούργημα. Άξιζε την αναμονή και με το παραπάνω. Δεν έχει νόημα να αναλωνόμαστε σε συγκρίσεις. Όχι δεν είναι Αγρύπνια, δεν είναι Βραχνός προφήτης, είναι ο Ελάχιστος Εαυτός και είναι καταπληκτικός!!! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θανάση, τον Φώτη και όλα τα παιδιά που δούλεψαν για αυτό το αποτέλεσμα.

Στα πρώτα ακούσματα του δίσκου μου έμεινε το «Σαν παιδί». Όσο τα ακούσματα πολλαπλασιάζονται κολλάω με το ομώνυμο του δίσκου, το «Ομίχλη» και το «San Michele» που αν και το είχα ήδη ακούσει τουλάχιστον πέντε φορές στις συναυλίες, είναι όπως την πρώτη. Αυτό το τραγούδι σου αφήνει μια επίγευση και το σιγοτραγουδάς ασυναίσθητα για πολύ ώρα μετά.
Ο δίσκος δεν έχει αδύναμα σημεία σύμφωνα πάντα με την υποκειμενική μου κρίση και αισθητική. Έχει 13 πολύ δυνατές στιγμές. Αν με ανάγκαζαν να βρω ένα θα ήταν το «Ανταρκτική».

Και μια εντύπωση που μου δημιουργείται ακούγοντας το «Τα τραγούδια που έγραψα» που είναι και το τελευταίο πριν το bonus track. Σαν αποχαιρετισμός ακούγεται, σαν να λέει «αυτός είναι ο τελευταίος μου δίσκος» ...

Απογοητευτηκα.Μετριος δισκος μετα και απο την αλλη απογοητευση με το Σαββοπουλο(για αλλους λογους εκει)
Μουσικα κυριως ειναι το θεμα μου και στουφος γενικα του δισκου.Μου φαινεται σαν επαναληψη τραγουδιων που εχει ηδη γραψει.

Τα 2 τραγουδια με τον Περιδη δεν λενε κατι ιδιαιτερο και γενικα ο Περιδης ειναι συμπαθητικος αλλα δεν εχει κατι ιδιαιτερο στη φωνη του.
Ενδεικτικα καποιες σκεψεις σε μερικα τραγουδια.
Η ανταρκτικη δηλαδη δεν λεει κατι σαν τραγουδι.Το προσπερναω.

ΣΑν Παιδι.
Επαναληψη μουσικα και ο ΣΙωτας δεν ειναι για να παιρνει χρονο φωνητικα σε ηχογραφησεις.Γουσταρω στα live Που λεει 2-3 τραγουδια (αερικο κτλ) που τα εχουμε πλεον συνδυασει και με τη φωνη του αλλα δεν προσφερει κατι στο δισκο.
Κ αυτο το τραγουδι μουσικα κατι μου θυμιζει απο παλαιοτερα τραγουδια-ισως τα ορυχεια,δεν οτ εχω βρει ακομα.-

Ερωτηση Κρισεως.
Πολυ σωστα ειπε καποιος οτι ειναι μια χαρα για bonus track η στο τελος.Χαλαει το κλιμα και δεν κολλλαει με τα υπολοιπα.

San Michele
Πολυ καλη η ενορχηστρωση και μπραβο στο Φωτη .
ΣΙμουν
Ωραιο τραγουδι αν και live παει καλυτερα.Ηθελε λιγο περισσοτερη ενταση αλλα μαλλον ετσι το εχω συνηθισει.

Μου αρεσε κ ο Ελαχιστος Εαυτος και Του Ερωτα και του Θανατου.

Συνολικα φαινεται ο Θανασης να εχει μπει σε μια εσωστρεφη φαση.Ισως να ηταν καλο να συνεργαστει και με αλλους μουσικους παλι ωστε να υπαρχουν νεες ιδεες.