Ο δίσκος έτσι κι αλλιώς κινείται σε πολύ υψηλό επίπεδο, δε νομίζω ότι θα βγεί το 2011
ούτε καν κάτι εφάμιλλο. Περιέχει πολύ σημαντικά τραγούδια και διαφωνω με την άποψη οτι
δεν έχει "μεγάλα" τραγούδια τύπου Αγρυπνια,Πεχλιβανη,Διαφανο κλπ. Πιστευω οτι ο Σαν Μικέλε είναι σε αυτη την κατηγορία. Τα υπολοιπα κινουνται σε υψηλο επίπεδο δημιουργιας, εμπνευσης και συλληψης. Η Ομιχλη είναι καταπληκτικο κομμάτι, ολοκληρωμένο απο ολες τις αποψεις. Τα Ποιος θα με θυμαται, Σαν Παιδι, Σιμουν και Φεγγαρος είναι δυνατες στιγμές τραγουδοποιιας κατα τη γνωμη μου, οχι μονο τωρα στις ανυδρες εποχες, αλλα διαχρονικα.
Η Ανταρκτικη ειναι ο αδυναμος κρικος περισσοτερο για ραδιοφωνικη χρηση αλλα χωρις να προσβαλει σε καμια περιπτωση και τα υπολοιπα πιστεύω ειναι περισσοτερο βιωματικές στιγμες που παντα πρεπει να υπαρχουν στο εργο ενός δημιουργού.
Συμπερασματικα πιστεύω οτι ο Ελαχιστος Εαυτος ειναι μια απο τις καλυτερες εργασιες του
Θαναση Παπακωνσταντινου, λιγο μετα την Αγρυπνια και το Βραχνο Προφητη, εφαμιλλος με τον Διαφανο, τη Βροχη απο κατω, την Ανδρομεδα, τα Λαφυρα και τον Γερακαρη. Οσον αφορα το Σαμάνο, ας σκεφτούμε τι άποψη θα είχαμε όλοι όσοι ακουμε τον Θαναση, αν τα τραγουδια του δισκου τραγουδούσε ο ιδιος ο Θανασης και είχε δώσει και δυο-τρια σε άλλους ερμηνευτες τύπου Μάλαμα, Περίδη, Θηβαίο ή Χαρούλη. Νομιζω πολυ διαφορετικη. Σε καθε περιπτωση οι επιλογές του δημιουργού είναι σεβαστες.
Μπ.Σ.