Δεν μπόρεσα να ανέβω στο Δοχό, δεν μπορέσα να πάω στην Πετρούπολη, τον πέτυχα στον Άγιο Βλάσση τελικά, για να πιστέψω το φίλο Χ. Γιαλαμά ότι το φετινό -θερινό- πρόγραμμα αξίζει. Ναι, αξίζει. Η μπάντα (ο Θ. νομίζω την αποκάλεσε "κοιλάδα των κορμιών"!) είναι πολύ δεμένη, τα δίδυμα πνευστά σε απογειώνουν, ο Μυστακίδης φάινεται να είναι ο συνεκτικός δεσμός όλου του σχήματος, η Ματούλα έχει βελτιωθεί κατακόρυφα, έχει ΠΑΝΤΑ κέφι και το σκορπάει και γενικά πρόκειται -κατά την ταπεινή μου άποψη- για το καλύτερο ελληνικό λάιβ αυτή τη στιγμή.
Ο χώρος καλός για επαρχία, φόντο πίσω από τη -χαμηλή- σκηνή η πλαγιά του δυτικού Πηλίου με τα φωτάκια των χωριών, και ο κόσμος πολύς (νούμερο πρέπει να ξέρουν οι διοργανωτές). Νομίζω πάντως ότι δεν γίνεται συναυλία Σωκράτη εκεί λόγω περιορισμένης χωρητικότητας (επειδή ο Θ. είπε ότι θα τον "ψήσει" να ανέβει εκεί του χρόνου).
Πριν απο το Θ. εμφανίστηκε μία τοπική, λίγο άνευρη, μπάντα που έπαιξε τραγούδια των Ν. Παπάζογλου και Μ. Ρασούλη, για ευνόητους λόγους. Προσωπική άποψη ότι ο τραγουδιστής και κιθαρίστας ΠΡΕΠΕΙ να αφιερωθεί στην κιθάρα... Η φωνή της κοπέλας σαφώς καλύτερη.
Η σκηνή μόνο ήταν μάλλον χαμηλή και έκεί νομίζω οφείλεται το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τους όρθιους που εμπόδιζαν τις πολύ μπροστινές σειρές των καθισμάτων. Η απαίτηση βέβαια σε συναυλία του Θ. να κάθονται τα παιδιά ήταν το λιγότερο ουτοπική, αλλά κάπως λειτούργησε με τη συμβολή του Θ.
Επίσης, το δεξί σετ των ηχείων έκρυβε ΕΝΤΕΛΩΣ τη μεγάλη οθόνη και η μισοί καθισμένοι δεν είδαν ποτέ τι προβαλλόταν, αλλά αυτό είναι μάλλον λεπτομέρεια.
Η διοργάνωση γενικά ήταν πολύ καλή, οι εθελοντές εκαναν πολλή δουλειά, οι μπύρες ήταν μέχρι αργά πραγματικά ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ και τους αξίζει ένα μπράβο και ένα ευχαριστώ για όλα!
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο "χάιλαϊτ" από την παράσταση, μου άρεσε πολύ η εκτέλεση του Τρυγητή, εκτός από τα κλασικά, αλλά και οι ανακοινώσεις του Μυστακίδη για τα οχήματα που εμποδίζουν ήταν ξεχωριστές! Προς το τέλος ανέβηκε λαός στη σκηνή και χόρεψαν ηπειρώτικα με το Θανάση και τη Ματούλα. Πανηγύρι!
Υ.Γ. Αυτό που έγινε με τον "Αύγουστο" στο τέλος ήταν λίγο ντροπή. Ή ξέρεις το τραγούδι και το παίζεις ή παίζεις κάτι άλλο ή δεν παίζεις τίποτα. Δε γίνεται αφού έχεις πει τι θα παίξεις να ρωτάς "ρε παιδιά, το ξέρει κανείς?" και τελικά να το τραγουδάει κάποιος άσχετος με την μπάντα που έτυχε να είναι εκεί και να το ξέρει. Και μιλάμε για ένα τραγούδι-σύμβολο πια όχι για το "Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο".
