Επειδη ολοι εχουμε στιγμες εμπνευσης και επειδη εγω προσωπικα,οποτε μου συμβαινει αυτο γουσταρω να το μοιραζομαι, σκεφτηκα ''τι καλυτερο μερος απο αυτο το φορουμ, μιας κ ο Θανασης το τελευταιο καιρο ειναι μια απ τις μεγαλυτερες πηγες εμπνευσης μου''.Αποφασισα λοιπον ν ανοιξω αυτο το thread και να μοιραζομαι μαζι σας (ελπιζω κ εσεις μαζι μου), τις στιγμες αυτες.
Το παρακατω κειμενο το αφιερωνω στην Μ...
Αέρας…
Χαραμάδες τρυπά,
τις καρδιες παρασέρνει.
Την σκέψη γυρνά,
τον ήλιο σαν φέρνει.
Να τον νιώσω μπορώ,
να τον πιάσω δεν θέλει.
Προσπαθώ να τον δω,
μα γλυστράει σαν χελι.
Το κορμί μου γεμίζει,
και μου δίνει ζωή.
Κάπου εκεί ψυθηρίζει,
το αυτί μου να βρεί.
Μυστικό τ’ ουρανού,
από άλλο πλανήτη,
στην ανάσα, στο νού,
σε γλυκό σταλακτίτη.
Με σηκώνει ψηλά,
στου δειλινού την πνοή.
Με σπρώχνει ξανά,
Στης αυγής την βοή.
Κι αν φυλακή με κλείσουνε,
σε μακρινό αστέρι,
το σύμπαν να γυρίσουνε,
θα ξαναβρώ τ’ αγέρι…
25/9/2006 Θεσ/νίκη