Λοιπόν επειδή μάλλον είσαι "μπούφος": 1ον) το "ΚΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ" σχολίασα κάτι που το καταλαβαίνει κανείς κι από τα πιο κάτω δικά μου γραμμένα .
2ον) Επειδή το έγραψε ο Αριστοφάνης, επειδή το είπε ο Σωκράτης και το βίωσε ο Διογένης (για να το κάνω πιο λιανά για σένα αναφέρομαι σε ό,τι μπορεί να είπαν, έγραψαν, βίωσαν οι πρόγονοι) δεν σημαίνει ότι η γνώμη τους έχει βάρος. Το ότι είναι απλά αρχαίοι Έλληνες δεν τους κάνει αυθεντίες στο θέμα, σε όποιο θέμα. Επί προκειμένω για τον Αριστοφάνη... θύμησέ μου, δεν είναι αυτός ο κυριούλης ένας από τους κύριους υπεύθυνους καταδίκης του Σωκράτη; Διάολε, αυτός είναι. Άρα για ποιον μιλάμε; Επιλέγεις να τον χρίσεις αυθεντία (και δεν γίνεται λόγος για το αντίθετο αφού χρησιμοποιείς φράση του ως επιχείρημα), επιλέγω να το δω ως έναν καιροσκόπο (της εποχής του) ο οποίος έπασχε ΚΑΙ αυτός από έλλειψη ήθους και η ασυδοσία λόγου (και δεν γίνεται λόγος για το αντίθετο αφού λόγω κάποιων σατιρικών του έργων έγινε ένας από τους κύριους λόγους καταδίκης του Σωκράτη - ΟΧΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΟΣ).
3ον) το ότι μου προκαλεί αηδία μία πρόταση δεν συνεπάγεται κι αντιστρόφως ότι μου προκαλεί αηδία και το άτομο που την είπε, την έγραψε, την βίωσε. Υπάρχουν και άτυχες στιγμές.
4ον)... έχει σχέση με το 3ον... στην προσπάθειά σου να ... δεν ξέρω τι ήθελες να πετύχεις... λες πως ο αηδιάζων με τον Αριστοφάνη έχει πρόβλημα και συγκεκριμένα, λόγω περίστασης, εγώ. Βλ. και 3ον.
5ον) Το ότι δεν έχω μάθει απέξω τον Αριστοφάνη δεν με κάνει αδιάβαστο. Σε ευρύτερο σύνολο: το ότι δεν έχω μάθει απ' έξω όλες τις ατάκες των προγενέστερων δεν με κάνει αδιάβαστο. Ο καθένας έχει target group. Μάλλον το δικό σου είναι αυτό. Επίσης σε καμία περίπτωση τα έργα του Αριστοφάνη δεν αποτελούν γενικές γνώσεις για να υποχρεούμαι κοινωνικά να τα γνωρίζω.
Κάτι άλλο;


κάπου ξέχασα την παράθεση. Πάει στον TheVrachnoprofiterol

agapios έγραψε:

TheVrachnoprofiterol έγραψε:
Ή του Σωκράτη ας πούμε; Καλά ε... ό,τι να ΄ναι είσαι. Τελικά κατάλαβα τι ήθελες να πετύχεις νωρίτερα. Αυτό που θες και τώρα. Αλλά δεν πάει έτσι. Καλή η ανταλλαγή απόψεων αλλά όταν διαστρεβλώνεις τα πράγματα τότε το πας αλλού. Και το αλλού είναι επικίνδυνο. Αρκετά ο αποπροσανατολισμός και η ασχετολογία παίδεψαν την Ελλάδα. Μην γίνεσαι συνεργός. Άλλωστε όπως σου είπα ΔΕΝ είναι αυθεντία ο Αριστοφάνης, σε πείσμα αυτού που θες να επιβάλεις. Και δεν είναι πάντα οι απόψεις του ανώτερες "κοινών" ανθρώπων. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση ο ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ δεν έχει ανώτερες απόψεις από τους κοινούς ανθρώπους σε πεδίο έξω του δικού του. ΣΕ ΚΑΜΙΑ. Και για να γίνω προκλητικός: για τα υπόλοιπα τίποτα; ΓΑΡΓΑΡΑ; Κρίμα κι από ένα άτομο τις ηλικίας σου περίμενα περισσότερα. LAST POST, out!

Γεια σας. Να πω και εγώ μια γνώμη αν και έρχομαι αργά στη συζήτηση:

Δεν ανήκω σε κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική κίνηση, συμφωνώ με την άποψη του Μαρξ για την ιδεολογία ως ψευδή συνείδηση και θέλω να παραμένω κάπως “αδέσμευτος” μέσα στα στενά πλαίσια που όλοι είμαστε κλεισμένοι σε μια κοινωνία ιστορικά εξελισσόμενη κλπ. Ανεξάρτητα λοιπόν και από τις πολιτικές απόψεις του καλλιτέχνη, η γκάμα η στιχουργική του είναι ευρύτατη και καλύπτει μια σωρεία θεμάτων και είναι πάντα κρίμα να παραγνωρίζονται τα θέματα αυτά εν όψει κάποιων έκδηλα πολιτικών-κοινωνικών αναφορών.
Πιστεύω: Τα συνθήματα τύπου “Μπάτσοι, Γουρούνια Δολοφόνοι” ή η εμφανής κακο-πολιτική και αστόχαστη συμπεριφορά είναι παντού ανεπιθύμητες. Η περιγραφή για το πως εκτιμά κανείς την τέχνη, πως συμπεριφέρεται στους χώρους που αυτή εκδηλώνεται μαζικά και πως την χρησιμοποιεί, πως κρίνει αυτούς που κρίνουν την τέχνη που του “αρέσει”, πως κρίνει τον εαυτό του απέναντι στις επιλογές του -εφόσον θέλει να ξεφύγει από το “ετσι μου αρέσει ρε φίλε”-, προϋποθέτει πολύ κουβέντα. Θα πω απλά ότι είναι αφελής η θεοποίηση, η ιδιοποίηση ή από την άλλη η κατακραυγή ενός ανθρώπου για λόγους που μοιάζουν να οφείλονται στην καπήλευση της τέχνης του και στην προσωπική ικανοποίηση του υπερασπιτή ή του κατηγόρου.
Οι διάφορες πολιτικές ομάδες κατά την άποψή μου, ειδικά οι “των άκρων”(αν και όχι πάντα) έχουν μια τάση ιδιοποίησης, σκληρής και πολύ περιοριστικής αντίληψης για το τι είναι τέχνη. Αν βρουν πάτημα, όπως συμβαίνει με τον Θ.Π, εκτιμούν και τον καλλιτέχνη και εφόσον ο καλλιτέχνης είναι ενός επιπέδου, την ίδια στιγμή νιώθουν και ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους, ότι κατάλαβαν τη μουσική του όσο κανείς άλλος και ότι αυτός τους τιμά όσο κανείς άλλος. Η τέχνη δεν είναι όμως ζήτημα “πολιτικής αντιληπτικότητας”.
Ο Νίτσε είχε να πει πολλά για όσους κακούς αναγνώστες διάβαζαν μέσα στα κείμενα τον εαυτό τους εξυψώνοντας τον εαυτό τους με τον συγγραφέα...

Θεωρώ, επίσης ότι κάθε καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, δεν έχει πολιτικές ιδέες σκληροπυρηνικές, καθώς σεβασμός προς τον εαυτό και προς του άλλους, σημαίνει νηφαλιότητα σκέψης. Ο Θ.Π και ο κάθε Θ. Π δεν είναι υπεύθυνος για τις απόψεις του κοινού του, ευελπιστώ όμως ότι η τέχνη του ίσως βοηθήσει στη διεύρυνση της σκέψης μιας μερίδας του κοινού αυτού.

Εγώ τον Θανάση τον εκτιμώ πάντως διότι πέρα από τα γνωστά περί ανανέωσης, προσωπικού ύφους, σύζευξης της παράδοσης με νέο ήχο κλπ, κάνει κάτι βαθιά καλλιτεχνικό στις καλές του στιγμές: ενοποιεί ποιότητα θέματος με ποιότητα καλλιτεχνικής φόρμας, έχει παράγει έργο που χρειάζεται σοβαρή συζήτηση.


Παραθέτω, και συγνώμη για την πολυλογία, ένα στίχο του Ζ. Herbert, Πολωνού ποιητή. Μιλώντας για την φαντασία:

“χρησιμοποίησε τη φαντασία
για ολότελα διαφορετικούς σκοπούς

θέλησε να την κάνει
όργανο ευσπλαχνίας”

O κ. Cogito και η φαντασία/ Μετάφραση του Χάρη Βλαβιανού

Αυτό κάνει η τέχνη

Άψογος Διονύσιε. +άπειρο, με εκφράζεις απόλυτα.

Διονύση, αυτά που είπες πιστεύω πως συγκεντρώνουν όλο το νόημα του περιστατικού.
Δεν είχα λογαριασμό στην Κοιλάδα- έφτιαξα έναν ειδικά γιατί ήθελα να ακούσω απόψεις ανθρώπων που με ενδιαφέρει η γνώμη τους και χαίρομαι, γιατί συνάντησα μερικές πολύ αξιόλογες.
(Το κάρμα δε μου φτάνει κάθε 6 ώρες αλλά θα την παλέψω )