..<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: spirosvii, στις: 21/02/2007 17:11

Χθές ήμουν στο δωμάτιο μου και διάβαζα για την εξεταστική. Κάποια στιγμή θέλησα τσιγάρο και ανέβηκα πάνω, στα δωμάτια των φίλων μου. Μιλήσαμε λίγο, ήρθε και μια φίλη μας. Της λέω πάμε να φύγουμε?
-Πάμε μου απαντάει, αλλά θέλω να πάμε να φάω κάτι.
-Οκ πάμε..
Γυρνώντας με περίμενε η επόπτρια.
-Σπύρο σου έφερα cd να μου γράψεις τα τραγούδια του Παπάζογλου.
Πήγαμε στο δωμάτιο μου και καθώς περιμέναμε να γράφτει το cd ου λεεί: Άλλα τραγούδια σαν του Παπάζογλου έχεις;
-¸χω..μόνο που είναι πιο ωραία.. ( )
¼ταν τέλειωσε το cd της έβαλα να ακούσει τις χαραυγές..
´Σιωπήσαμε για ένα λεπτό. Εγώ κοιτούσα δήθεν την οθόνη του υπολογιστή. Σκεφτόμουν ότι ήταν σαν να της έδειχνα την ψυχή μου, πράγματα πολύ προσωπικά και έιχα αγχωθεί. Γύρισα αργά προς το μέρος της και έκπληκτος παρατήρησα ότι, μέσα από τα γυαλιά της τα μάτια της είχαν βουρκώσει και τα χείλη της σφίγγονταν. Για να σπάσω την ένταση είπα:
-Εμένα μ'αρέσει πολύ ο Θανάσης, είναι αληθινός.
Δεν απάντησε..
Ευτυχώς εκείνη την ώρα μπήκαν δυο φίλοι μου και έκαναν κάμποση φασαρία. Σηκώθηκε να φύγει και μου είπε:
-Άυριο θα φέρω cd να μου γράψεις τον Θανάση.
-Ναι βέβαια απάντησα.
Και ο Μιχάλης: (ένας εκ των δυο παιδιών που ήρθαν)
- Καλά ρε Θανάση έβαλες στην γυναίκα να ακούσει, τελειωμένε?
-Ναι μαλάκα, έπρεπε αν βάλω Βασίλη Καρα βλάκα!@!#$%

Συγνώμη που ξεθάβω για δευτερη φορά αυτό εδώ το θέμα, αλλά είναι αυτό που με έχει αγγίξει πιο πολύ. Γιατί πιστεύω ότι ανταποκρίνεται σε πιο βαθιά μας συναισθήματα σε σχέση με άλλα θέματα του στύλ (π.χ.) \"τι ποτό αρέσει στον Θανάση\" κτλ.´
Μ'αρέσει όταν ξυπνάω κατά τις 8 το πρωί, το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω τον υπολογιστή, και μετά γρήγορα κουκουλώνομαι κάτω από τα σεντόνια, τον ακούω να γουργουρίζει(τον υπολογιστή) και όταν ηρεμήσει ανοίγω το winamp και την \"Αγία Νοσταλγία\".
Ντράν..\"Μάσκα δεν έχω να γυρνωώ..\" ¸τσι ξεκινάνε οι μέρες μου, εδώ και κάμποσους μήνες.
Στη μέση της μέρας δεν βαριέμαι, ζω το οτιδήποτε, ακόμα και το στήσιμο που έχω \"φάει\" από καποιον φίλο μου. Μέσα μου μουρμουρίζω..\"...αντί να βγούν στα χείλη μου, σφηνώνουν στον αυχένα\". Ή όταν είμαι με την παρέα μου και τρώμε μπριζόλες και πίνουμε τα κρασιά μας. Μια φορά μάλιστα(για πρώτη φορά στη ζωή μου) τραγούδησα(!) τις χαραυγές. Ξέρω ότι το σκότωσα με τη φωνή μου, όπως επίσης ξέρω ότι η παρέα άκουγε και γούσταρε!
(Δεν είναι καλό το κείμενο γιατί το έγραψα με σκοπό να σας αφυπνήσω)

ΑΝ ΔΕ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ ΠΟΤΕ, ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΩ ΜΟΝΟ

Σπύρος

Σπύρο δεν μπορείς να εκβιάζεις σκέψεις και συναισθήματα να μπουν σε γραπτό λόγο ή να μοιραστούν. Ακόμα και με άτομα που υποψιάζεσαι ότι θα είναι κοινά. ¼πως και δεν μπορείς να τα σωπάσεις όταν θες να τα μοιραστείς. Πολύ καλά κάνεις, λοιπόν, και τα μοιράζεσαι με όλους μας Αυτό δεν προϋποθέτει ότι θα βρεις την ανάλογη ανταπόκριση, έτσι δεν είναι? ¼ποιος έχει διάθεση θα γράψει, μη βιάζεσαι! Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να γράφεις

spirosvii έγραψε:
geia sou re paixth.
Emena pantos me siginises!!!!

Ο Θανάσης με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. ¸χω γίνει άθεος .
Αν και πρώην θρησκευόμενος με επηρέασε πάρα πολύ, Πράγματι έχω απελευθερωθεί από τους δογματισμούς του παρελθόντος και πολλές φορές γελάω με τον παλιό μου εαυτό. ¸χω όμως να προσθέσω κάτι:
Τώρα που πλησιάζει η άνοιξη και πλησιάζει και η γιορτή του Πάσχα το συναίσθημα της χαρμόσυνης λύπης δηλαδή της χαρμολύπης είναι τελείως ξένο σε έναν άθειστή.
Αν λοιπόν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στην αρμονία και το χάος , όπου αρμονία είναι η φυσικη , αυτά που έχει αποδείξει η επιστημη , και χάος η μεταφυσική , το αναπόδειχτο δηλαδή οτιδήποτε και να επιλέξεις πάντα με τις φοβίες σου παλεύεις.
Είναι σκληρή η αλήθεια , σκληρή και η ψευδαίσθηση .


Θα έγραφα κι άλλα , όμως έχω πιει κάτι κράσους Σπύρο μου και αδυνατώ.....

Θα επανέλθω ..