¸χοντας πάει σε όλες τις συναυλίες του Θανάση στην Καρίτσα (ακόμα και σ'εκείνη την πρώτη μπροστά στην πισίνα, όταν δεν υπήρχε ούτε το μικρό θεατράκι) ήθελα να εκφράσω ένα μικρό παράπονο, το οποίο είναι σίγουρα εγωιστικό - το κατανοώ και το δηλώνω, απλώς το ένιωσα και γι'αυτό το γράφω.
Η συναυλία στην Καρίτσα ήταν ΚΑΙ φέτος απίθανη και νομίζω πως γι'αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Το μέρος είναι κορυφαίο και το σκηνικό με τους φετινούς γλόμπους ήταν κατά τη γνώμη καλύτερο από ποτέ. Η απουσία έντονου ηλεκτρικού ήχου και η επιστροφή σε πιο ακουστικά όργανα, η προσθήκη του τσέλου και οι καινούριες διασκευές των τραγουδιών μου θύμισαν τον παλιό θανάση που μου είχε λείψει. Συμφωνώ ότι θα ήταν καλό να υπάρχει και μια γυναικεία φωνή, αλλά χωρίς αυτήν ευχαριστηθήκαμε περισσότερο τη φωνή του Θανάση.
Αλλά,
θεωρώ, πως παρ'όλη την επέκταση που έγινε στο θεατράκι, θα έπρεπε να μπει λιγότερος κόσμος στη συναυλία, ώστε να μπορούν όλοι να βλέπουν- έστω και από μακριά- τη σκηνή. Μέρος της μαγείας αυτής της συναυλίας ήταν πάντα η τόσο \"οικογενειακή\" ατμόσφαιρα, η άμεση επαφή και το ότι περισσότερο έμοιαζε σαν να βρίσκεσαι στην αυλή φιλικού σπιτιού, παρά σε θέατρο. Φέτος, λόγω της επέκτασης, αλλά και λόγω του υπερβολικά πολύ κόσμου που ήταν παντού, ένιωθα ότι είμαι σε ένα μικρό θέατρο δάσους (με μια δόση υπερβολής αυτό φυσικά...). Φυσικά η λύση δεν είναι να μην μπει ο κόσμος που θα έρθει, αλλά ίσως πρέπει να διαμορφωθεί λίγο διαφορετικά ο χώρος περιφερειακά της σκηνής.
Αυτά, και μάλλον ήδη πολλά έγραψα...
ΥΓ Οι κοιλαδίτες είναι πλέον διάσημοι απ'ότι βλέπω!